ورود کاربران عضويت در سايت

حریص - محسن چاوشی

ترانه سرا:
تنظيم :
آهنگ ساز :
سبک : پاپ
کد پيشواز:

28 تیر 1396

آهنگ های مشابه

متن آهنگ

متن آهنگ حریص - محسن چاوشی

فعلا نخند و با خنده هات باز منو دلخور نکن
نگو دلت با منه، دیگه تظاهر نکن
ببین ازت بریدم! خسته ام از دورویی
از تو برام چی مونده؟ به جز بی آبرویی

لبت یه چیزی میگه
چشات یه چیز دیگه
من دیگه فهمیدم
کدوم دروغ میگه

بهم بگو از عشق تصور تو چیه
وقتی که پیش منی چشات حـریـص کیه
خیانت از سر تا پای تو میریزه
تصورت از عشق چه نفرت انگیزه

ارسال توسط:

بدون ديدگاه

دیدگاهی ارسال کنید

محبوبترين آهنگ های ماه

دوست دارم
امید حاجیلی

دوست دارم
مازیار فلاحی

دوست دارم
مسعود سعیدی

دوست دارم
علی اصحابی

دوست دارم
سامان جلیلی

دوست دارم
محسن یگانه

دوست دارم
عماد طالب زاده

دوست دارم
ناصر زینعلی

جديدترين تک آهنگ های فروشگاه

دوش چه خورده ای دلا راست بگو نهان مکن

چون خمشان بی گنه روی بر آسمان مکن

باده خاص خورده ای نقل خلاص خورده ای

بوی شراب می زند خربزه در دهان مکن

دوش شراب ریختی وز بر ما گریختی

بار دگر گرفتمت بار دگر چنان مکن

کار دلم به جان رسد کارد به استخوان رسد

ناله کنم بگویدم دم مزن و بیان مکن

ای دل پاره پاره ام دیدن او است چاره ام

او است پناه و پشت من تکیه بر این جهان مکن

هین كژ و راست مي روي، باز چه خورده اي؟ بگو

مست و خراب مي روي، خانه به خانه كو به كو

عمر تو رفت در سفر، با بد و نيك و خير و شر

همچو زنان خيره سر حجره به حجره، شو به شو

با كه حريف بوده اي؟ بوسه ز كه ربوده اي؟

زلف كرا گشوده اي؟ حلقه به حلقه مو به مو

کار دلم به جان رسد کارد به استخوان رسد

ناله کنم بگویدم دم مزن و بیان مکن

ای دل پاره پاره ام دیدن او است چاره ام

او است پناه و پشت من تکیه بر این جهان مکن

بخدا همیشه از خدا میخوام

لحظه ی جداییمون سر نرسه

تا همیشه پا به پایه هم باشیم

اما این کوچه به آخر نرسه

نگو تا ابد باید تنها باشم

آرزوهای منو ازم نگیر

من میخوام با توباشم با خود تو

عشق من ، عشقمو دسته کم نگیر

عشقمو دسته کم نگیر

این همه شادابی

یه روزی حروم میشه

اونچه هم تموم نشه

عمرموم تموم میشه

تا ابد با من باش

همه ی هستیه من

هستیمو ازم نگیر

حرف رفتنو نزن

بخدا همیشه از خدا میخوام

لحظه ی جداییمون سر نرسه

تا همیشه پا بهپایه هم باشیم

اما این کوچه به آخر نرسه

نگو تا ابد باید تنها باشم

آرزوهای منو ازم نگیر

من میخوام با توباشم با خود تو

عشق من ، عشقمو دسته کم نگیر

عشقمو دسته کم نگیر

توی ماشین توی مترو تو اتاقم تو خیالم

توی جاده تو خیابون سرکارم پشت فرمون

به تو فکر میکنم و به تو فکر میکنم

به تو فکر میکنم و به تو فکر میکنم

وقتی چشمات باز بازن یاکه چشمات خواب خوابن

وقتی گرمه وقتی سرده وقتی دنیام پر درده

وقتی قلبم زیر پاته یا که بارون تو چشاته

وقتی تلخی وقتی زهری وقتی با من میگی قهری

به تو فکر میکنم و به تو فکر میکنم

به تو فکر میکنم وبه تو فکر میکنم

خود اخمی بعضی وقتام خودزخمی

من ببازم یا نبازم هرچی شد دوباره بازم

به تو فکر میکنم و به تو فکر میکنم

به تو فکر میکنم وبه تو فکر میکنم

آمد بهار جان‌ها ای شاخ تر به رقص آ

چون یوسف اندرآمد مصر و شکر به رقص آ

ای شاه عشق پرور مانند شیر مادر

ای شیرجوش دررو جان پدر به رقص آ

آمد بهار جان‌ها ای شاخ تر به رقص آ

ای شاخ تر برقص ا جان پدر برقص آ ، جان پدر برقص آ

از پا و سر بریدی بی‌پا و سر به رقص آ ای خوش کمر برقص آ

از عشق تاجداران در چرخ او چو باران

آن جا قبا چه باشد ای خوش کمر به رقص آ

در دست جام باده آمد بتم پیاده

گر نیستی تو ماده زان شاه نر به رقص آ

چوگان زلف دیدی چون گوی دررسیدی

از پا و سر بریدی بی‌پا و سر به رقص آ

تیغی به دست خونی آمد مرا که چونی

گفتم بیا که خیر است گفتا نه شر به رقص آ

از عشق تاجداران در چرخ او چو باران

آن جا قبا چه باشد ای خوش کمر به رقص آ

ای مست هست گشته بر تو فنا نبشته

رقعه فنا رسیده بهر سفر به رقص آ

در دست جام باده آمد بتم پیاده

گر نیستی تو ماده زان شاه نر به رقص آ

پایان جنگ آمد آواز چنگ آمد

یوسف ز چاه آمد ای بی‌هنر به رقص آ

تا چند وعده باشد وین سر به سجده باشد

هجرم ببرده باشد دنگ و اثر به رقص آ

کی باشد آن زمانی گوید مرا فلانی

کای بی‌خبر فنا شو ای باخبر به رقص آ

طاووس ما درآید وان رنگ‌ها برآید

با مرغ جان سراید بی‌بال و پر به رقص آ

کور و کران عالم دید از مسیح مرهم

گفته مسیح مریم کای کور و کر به رقص آ

مخدوم شمس دین است تبریز رشک چین است

اندر بهار حسنش شاخ و شجر به رقص آ

ببخش عروس قصه

دلم جوونی کرده

با تو اگه یه لحظه

نامهربونی کرده

چه سرنوشت خوبی

وقتی خود خدا هم

برای خوشبختیمون

پا درمیونی کرده

عروس خوب قصه

عروس آرزوهام

وقتی که خیلی تنهام

قهر نکن با چشمام

قهر نکن عشق من

قهر تو آتیشمه

من نمی خوام بسوزم

وقتی دلت پیشمه

برای داشتن تو

چه راه دوری رفتم

دلم می خواد بدونی

راهُ چه جوری رفتم

قهر نکن عشق من

قهر تو آتیشمه

من نمی خوام بسوزم

وقتی دلت پیشمه

تو این فکر بودم که با هر بهونه یه بار آسمون و بیارم تو خونه

حواسم نبود که به تو فکر کردن خود آسمونه خود آسمونه

تو دنیای سردم به تو فکر کردم که عطرت میاد و بپیچه تو

بیا بخندیم تا باز خنده هات و مثل شمعدونی میزارم رو تاقچه

به تو فکر کردم به تو آره آره به تو فکر کردم که بارون بباره

به تو فکر کردم دوباره دوباره به تو فکر کردن عجب حالی داره

تو خاک گلدون با هم قوم خویش اید من و باد بارون رفیق صمیمی

از برکه باید یه دریا بسازیم یه دریا به عمق یه عشق قدیمی

دوست داشتم با تموم وجودم عزیزم هنوزم تو رو دوست دارم

الهی همیشه کنار تو باشم الهی همیشه. بمونی کنارم

به تو فکر کردم به تو آره آره به تو فکر کردم که بارون بباره

به تو فکر کردم دوباره دوباره به تو فکر کردن عجب حالی داره

تو دل یه مزرعه یه کلاغی رو سیاه

هوایی شده بره پابوس امام رضا

اما هی فک میکنه اونجا جای کفتراس

آخه من کجا برم یه کلاغ که روسیاس

من که توی سیاهیا از همه روسیاترم

میون اون کبوترا با چه رویی بپرم

تو همین فکرا بودش کلاغه عاشقمون

یه دلش میگفت برو یه دلش میگفت بمون

که یهو صدایی گفت تو نترس و راهی شو

به سیاهی فک نکن تو یه زائری برو

من که توی سیاهیا از همه روسیاترم

میون اون کبوترا با چه رویی بپرم

دلت که می لرزید من با چشام دیدم

تو زل ِ تابستون چقد زمستونه

هوا گرفته نبود دلم گرفت اون شب

به مادرم گفتم هنوز بارونه

هنوز بارونه

قطار رد شد و رفت مسافرا موندن

مسافرا که برن قطار می مونه

تو برف بارونی قطار قلب منه

قلب شکسته ی من تو برف مدفونه

دونه به دونه غمی ریل به ریل شبم

غم توی خونه ی من هر شبو مهمونه

هر شبو مهمونه

بگو شب بخوابه من بیدارم

من شبو زنده نگه می دارم

یه شب که سردم بود به مادرم گفم

هوا که سرد میشه یاد تو میفتم

طفلی دلش لرزید دلش دوباره شکست

تو زل ِ تابستون تو کوچه برف نشست

تو کوچه برف نشست

مسافرا شعرن تو برف و بارونی

قطار قلب منه چشم تو پنجره هاش

پنجره ها بسته ن مسافرا خسته ن

ببار تا دم صب به فکر هیچی نباش

دونه به دونه غمی غصه یه غصه شبم

کاشکی یه روز صب شه کاش فقط ای کاش

کاش فقط ای کاش

بگو شب بخوابه من بیدارم

من شبو زنده نگه می دارم

ای تشنه شهید سر بریده ، دل از سر و از پسر بریده

در ظهر عطش مگر چه دیدی ، کز جام جهان نظر بریدی

ای آب حیات دین احمد ، ای کشتی امت محمد

بگذار که در غمت بمیرم ، کز چشم تو خون بها بگیرم

بی سر و سامان توام یا حسین ، دست به دامان توام یا حسین

بر سر نی زلف رها کرده ای ، با جگر شیعه چه ها کرده ای

زهره منظومه ی زهرا حسین ، کشته افتاده به صحرا حسین

عاقبت این عشق هلاکم کند ، در گذر کوی تو خاکم کند

بی سر و سامان توام یا حسین ، دست به دامان توام یا حسین

بر سر نی زلف رها کرده ای ، با جگر شیعه چه ها کرده ای

زهره منظومه زهرا حسین ف کشته افتاده به صحرا حسین

عاقبت این عشق هلاکم کند ، در گذر کوی تو خاکم کند

توی این خرابه ی متروکه

تو که نیستی همه چی مشکوکه

بی تو حتی به خودم مظنونم

تا ابد زندانیم ، زندونم

خسته از عکسای یادگاریم

حتی از عکس خودم فراری ام

بیا این خرابه رو شادش کن

دله غمگینمو شادش کن

این غم و شادی من، روح ابادی من

مثل برگشتن تو، روز ازادی من

با تو از من دوره ، وحشتو دلشوره

تو که نیستی خونه ، خونمون ویرونه

من که از دوری تو دلتنگم

دست خالی با دلم میجنگم

نمیذارم به کسی نگاه کنه

خودشو هر کی جا کنه

نمیخوام که بیتو عاشق باشه

واسه ی من اینه ی دق باشه

بخت خوابیده رو بیدارش کن

بیا این زندونو ابادش کن

تکیه کردم بر وفای او غلط کردم ،غلط

باختم جان در هوای او غلط کردم ،غلط

عمر کردم صرف او فعلی عبث کردم ، عبث

ساختم جان را فدای او غلط کردم ،غلط

دل به داغش مبتلا کردم خطا کردم ،خطا

سوختم خود را برای او غلط کردم ،غلط

اینکه دل بستم به مهر عارضش بد بود، بد

جان که دادم در هوای او غلط کردم ،غلط

همچو وحشی جانم رفت در هوای او حیف، حیف

خو گرفتم با جفای او غلط کردم،غلط

از برای خاطر اغیار خارم می کنی

من چه کردم کین چنین بی اعتبارم می کنی

روزگاری آنچه با من کرد استغنای تو

گر بگویم گریه ها بر روزگارم می کنی

سوی بزمت نگذرم از بس که خارم کرده ای

تا نداند کس که چون بی اعتبارم کرده ای

ناامیدم بیش از مگذار، خون من بریز

چون به لطف خویشتن امیدوارم کرده ای

مثل گنجشکی که زیر برفا مونده

همه دلتنگیم پیش تو جا مونده

یه نفر اینجاست که تورو دوست داره هنوز

که تو چهار فصل دلش برف می باره هنوز

یه نفر منتظره، تو بهارش باشی

تا کنارت باشه ،تو کنارش باشی

یخ زدن دستای من، زل زدم به رد پات

دستامو “ها ” می کنم، کو اجاق خنده هات؟

شاخه هام خشکیدن ،ریشه هام از دردن

شونه هام می لرزن ،استخونام سردن

یه نفر اینجاست که تورو دوست داره هنوز

تو چهار فصل دلش ،برف می باره هنوز

رد چشمامو نگاه کن ،دستامو بگیر تو دستات

یخ این دستارو واکن

خنده هات سبزه ی عیدن، خنده هاتو دوست دارم

منو با خنده صدا کن

با یه ذره مهربونی ،منو پر کن از جوونی

کی بهارو دوست نداره ،عزیزم خودت می دونی

فصل فصل تو که عشقه ،چهار فصل من بهاره

بخون امشب تا منم بتونم گریه کنم

تا بتونم با تو بخونم گریه کنم

میخوام اتیش بگیرم داره سوزه نی میاد

دلم از غصه پره اون که رفته کی میاد

نمیدونم که چیشد چرا از من رنجید

جای این بی مهری کاش من و میفهمید

مردم از زخمایی که خوردم از تنهایی

کمکم کن نی دوست مردم از تنهایی

واسه خاطره خداهم اون و برگردون و

شاد کن خاطر این دل این سرگردون و

نه دیگه به روم نیار که چی اومد به سرم

نگو خاطر خواهی چه گلی زد به سرم

یا به لیلا برسون این دل مجنون و

یا مداوا کن این درد بی درمون و

دوستیه ساده ما غیر معمولی شد

نمیدونم اون روز تو وجودم چی شد

نمیدونم چی شد که وجودم لرزید

دل من این حسو از تو زودتر فهمید

تو که باشی پیشم دیگه چی کم دارم

چه دلیلی داره از تو دست بردارم

بین ما کی بیشتر عاشق من یا تو؟

هرچی شد از حالا همه چیزش با تو

دیگه دست من نیست بستگی داره به تو

بستگی داره که تو تا کجا دوسم داری؟

بستگی داره که تو تا چه روزی بتونی

عاشق من بمونی منو تنها نزاری

دست من نبود اگه اینجوری پیش اومد

میدونستم خوبی ولی نه تا این حد

انگاری صد ساله که تورو میشناسم

واسه اینه انقد روی تو حساسم

من احساساتی به تو آدت کردم

هرجا باشم آخر به تو برمیگردم

دیگه دست من نیست بستگی داره به تو

بستگی داره که تو تا کجا دوسم داری؟

بستگی داره که تو تا چه روزی بتونی

عاشق من بمونی منو تنها نزاری

دیگه دست من نیست بستگی داره به تو

بستگی داره که تو تا کجا دوسم داری؟

بستگی داره که تو تا چه روزی بتونی

عاشق من بمونی منو تنها نزاری

ای عاشقان ای عاشقان آن کس که بیند روی او

شوریده گردد عقل او آشفته گردد خوی او

معشوق را جویان شود دکان او ویران شود

بر رو و سر پویان شود چون آب اندر جوی او

شاهان همه مسکین او خوبان قراضه چین او

شیران زده دم بر زمین پیش سگان کوی او

این عشق شد مهمان من زخمی بزد بر جان من

صد رحمت و صد آفرین بر دست و بر بازوی او

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند

شاهان همه مسکین او خوبان قراضه چین او

شیران زده دم بر زمین پیش سگان کوی او

این عشق شد مهمان من زخمی بزد بر جان من.

صد رحمت و صد آفرین بر دست و بر بازوی او

جلوه گاه رخ او دیده من تنها نیست

ماه و خورشید همین آینه می گردانند

تو این فکر بودم که با هر بهونه

یه بار آسمون و بیارم تو خونه

حواسم نبود که به تو فکر کردن خود آسمونه

خود آسمونه

تو دنیای سردم به تو فکر کردم

که عطرت میاد و بپیچه تو

بیا بخندیم تا باز خنده هات و مثل شمعدونی میزارم رو تاقچه

به تو فکر کردم به تو آره آره

به تو فکر کردم که بارون بباره

به تو فکر کردم دوباره دوباره

به تو فکر کردن عجب حالی داره

تو خاک گلدون با هم قوم خویش اید

من و باد بارون رفیق صمیمی

از برکه باید یه دریا بسازیم

یه دریا به عمق یه عشق قدیمی

دوست داشتم با تموم وجودم

عزیزم هنوزم تو رو دوست دارم

الهی همیشه کنار تو باشم

الهی همیشه بمونی کنارم

به تو فکر کردم به تو آره آره

به تو فکر کردم که بارون بباره

به تو فکر کردم دوباره دوباره

به تو فکر کردن عجب حالی داره

توی هر ضرر باید استفاده ای باشه

یا باید احساس فوق العاده ای باشه

آه فاتح قلبم فکرشم نمی کردی

رام کردن این شیر کار ساده ای باشه

آه چشمه ی طوسی آه چشم ویروسی

بعد از این به هر دردی مبتلا بشم خوبه

مبتلا بشم مردم مبتلا نشم مردم

از تو درده لذت بخش هر چی میکشم خوبه

من یه بچه شیطون توی کوچه ها بودم

عشق تو بزرگم کرد عشق تو حلاکم کردم

جیک جیک مستونم بود و عشق بازی کش

مثل جوجه مرده توی باغچه خاکم کرد

آه چشمه ی طوسی آه چشم ویروسی

بعد از این به هر دردی مبتلا بشم خوبه

مبتلا بشم مردم مبتلا نشم مردم

از تو درده لذت بخش هر چی میکشم خوبه

آفرین به این زور و آفرین به این بازو

آفرین به این چشما آفرین به این ابرو

آفرین به هر شب که بی گدار می باره

با جنون در افتادن خیلی آفرین داره

با تو هیشکس جز من بی سپر نمی جنگه

با تو هیشکس از این بیشتر نمی جنگه

با جنون در افتادم باز کار دستم داد

آه فاتح قلبم عشق تو شکستم داد

آه چشمه ی طوسی آه چشم ویروسی

آه چشمه ی طوسی آه چشم ویروسی

آه چشمه ی طوسی آه چشم ویروسی

نفس تو سینه ی محراب حبس ِ

هوا بغضش گرفته ابر خسته اس

کی از دنیا دلش انقدر خونِ

که حتی صبرشم از صبر خسته اس..

کدوم خورشید از اینجا گذشته

که رنگ از روی هر کوهی پریده

کی بازم دردشو با چاه گفته

کی انقدر بار تنهایی کشیده..

با اینکه سوگوار و بیقراری

محاله پیش غم از پا بیفتی

دلت میلرزه چون هر لحظه باید

به یاد غربت زهرا بیفتی

حبیب عاشقا و درد مندا

شنیدم هیچ دردی بی دوا نیست

تو هم درمونی و همدرد ای مرد

کسی با دردت اما اشنا نیست

شکم سیرا بدا دنیا پرستا

به حقت زیر تیغ ذوالفقارن

به شوق دیدنت اما هنوزم

یتیما شب به شب چشم انتظارن

با اینکه سوگوار و بیقراری

محاله پیش غم از پا بیفتی

دلت میلرزه چون هر لحظه باید

به یاد غربت زهرا بیفتی

میزی برای کار ، کاری برای تخت

تختی برای خواب ، خوابی برای جان

جانی برای مرگ ، مرگی برای یاد

یادی برای سنگ این بود زندگی

جانی برای مرگ ، مرگی برای یاد

یادی برای سنگ این بود زندگی

میزی برای کار ، کاری برای تخت

تختی برای خواب ، خوابی برای جان

جانی برای مرگ ، مرگی برای یاد

یادی برای سنگ این بود زندگی

جانی برای مرگ ، مرگی برای یاد

یادی برای سنگ این بود زندگی

این بود زندگی …

لبخند زد و دستامو گرفت اما توی خواب

فردا نشده بیدار شدم بیدار و خراب

عکسش روی میز باز از توی قاب بیرون اومدو

دستامو گرفت باهم دوباره رفتیم توی قاب

ترسیدم اگه بیدار بشم خوابم بپره

گفتم نکنه اصلا” روی میز خوابم نبره

تنها روی تخت تنها توی خواب با اون توی قاب

چشماشو که بست قاب از روی میز افتاد و شکست

حالا یه نفر این خواب منو تعبیر کنه

تا ساعتای بی خوابی من تغییر کنه

بارون میومد پس داد زدم من پشت درم

خمیازه ی باد آهسته گذشت از پشت سرم

در وا نشده بیدار شدم بارون میومد

گفتم نکنه فردا شده و من بی خبرم

بارون میومد پس داد زدم پشت دره

بیدار شدی گفتی نکنه خوابم نبره

سیل از توی قاب اومد تو اتاق در وا شده بود

ما غرق شدیم از بس که اتاق دریا شده بود

حالا یه نفر این خواب منو تعبیر کنه

تا ساعتای بی خوابی من تغییر کنه

تغییر کنه

الهی سقف آرزوت خراب بشه روی سرش

بیای ببینی که همه حلقه زدن دور و ورش

الهی که روز وصال طوفان شه از سمت شمال

هیچی از اون روز نمونه بجز گلای پر پرش

قسم میخوردی با منی قسم میخوردی به خدا

خدا الهی بزنه تو کمرت تو کمرش

من اهل نفرین نبودم چه برسه که تو باشی

بیاد الهی خبرت ، بیاد الهی خبرش

عمرت الهی کم نشه اما پر از غصه باشه

زجرهایی که به من دادی بکشی تا آخرش

الهی که یه روز خوش از تو گلوت پایین نره

رسوای عالمت کنن اون چشای در به درش.

قسم میخوردی با منی قسم میخوردی به خدا

خدا الهی بزنه تو کمرت تو کمرش

من اهل نفرین نبودم چه برسه که تو باشی

بیاد الهی خبرت ، بیاد الهی خبرش

می خوام بدونم قد من عاشقته دوست داره

اینکه رها کردی منو می ارزه به دردسرش

هرچی بدی کردی به من الهی اون با تو کنه

ببینی دیگری به جات رفته شده هم سفرش

هرچی بدی کردی به من الهی اون با تو کنه

ببینی دیگری به جات رفته شده هم سفرش

الهی سقف آرزوت خراب بشه روی سرش

بیای ببینی که همه حلقه زدن دور و ورش

ده ردت وه مالم زوو مه چووره وه

ئه مشه و وه لامان روژ بکه ره وه

روژ بکه ره وه

ئه مشه و چه ن شه وه نه تیه له خه وم

له چی توریایته بینای چا وانم

بینای چا وانم

سه رت په تی که بینم زولفانت

سه رت په تی که بینم زولفانت

تا گیانی شیرین بکه م قوربانت

بکه م قوربانت

سه رت په تی که بینم زولفانت

سه رت په تی که بینم زولفانت

تا گیانی شیرین بکه م قوربانت

بکه م قوربانت

من از قلو زنجیر میترسم از آه بی تاثیر میترسم

از اتفاقه ظاهرا ساده از اتفاقی که نیفتاده

میخندمو از خنده میترسم هر روز از آینده میترسم

زیره بیده مجنون میشینم زیره شر شره بارون میشینم

فک میکنم شاید برگردی با خودم میگم باید برگردی

خنجر واسه این سینه کافی نیست

عاشق کشی رسمه تلافی نیست

ای چشم از دیدن خلاصم کن

از چشم پوشیدن خلاصم کن

اینقدر گیجم که نمیدونم

باید تو رو از چی بترسونم

زیره بیده مجنون میشینم

زیره شر شره بارون میشینم

فک میکنم شاید برگردی

با خودم میگم باید برگردی

زیره بیده مجنون میشینم

زیره شر شره بارون میشینم

فک میکنم شاید برگردی

با خودم میگم باید برگردی

زیره بیده مجنون میشینم

زیره شر شره بارون میشینم

فک میکنم شاید برگردی

با خودم میگم باید برگردی

هم خواب رقیبانی و من تاب ندارم

بی تابم و از غصه این خواب ندارم

دلتنگمو با هیچکسم میل سخن نیست

کس در همه افاق به دلتنگی من نیست

بسیار ستمکار و بسی عهد شکن هست

اما به ستمکاری آن عهد شکن نیست

پیش تو بسی از همه کس خوار ترم من

زان روی که از جمله گرفتارترم من

روزی که نماند دگری بر سر کوی ت

دانی که ز حق یار وفادارترم من

بر بی کسی من نگر و چاره من کن

زان که از همه کس بی کس و یار ترم من

بی یار ترم من بی یار ترم من

نشد با شاخه هام بغل کنم تو رو نشد نشد نشد برو برو برو

اراده داشتم بدون کاشتن که عادت بدم به ریشه داشتن

که عادت بدم یه گوشه بند شی به مبتلا شدن علاقهمند شی

نشد که از دلم جدا کنم تو رو نشد نشد نشد گلم برو برو برو

نشد که بی دهن صدا کنم تو رو تموم حرف من برو برو برو

قدیما هر گلی شناسنامه داشت تموم میشدو بازم ادامه داشت

تو شیشه گلاب تو شعر شاعرا تو گل فروشیا تو جیب عابرا

همون کسا که از تو باغچه چیدنت توی خیالشون ادامه میدنت

نشد که از دلم جدا کنم تو رو نشد نشد نشد گلم برو برو برو

نشد که بی دهن صدا کنم تو رو تموم حرف من برو برو برو

تو داری از خودت فرار می کنی داری با ریشه هات چیکار می کنی

برو برو ولی به رسم یادگار شناسنامتو تو خونه جا بذار

یه پاییز زرد و زمستون سردو یه زندون تنگو یه زخم قشنگو

غم جمعه عصرو غریبی حصرو یه دنیا سوالو تو سینه م گذاشتی

جهانی دروغو یه دنیا غروبو یه درد عمیقو یه تیزی تیغو

یه قلب مریضو یه آه غلیظو یه دنیا محالو تو سینم گذاشتی

رفیقم کجایی دقیقا کجایی ، کجایی تو بی من تو بی من کجایی

یه دنیا غریبم کجایی عزیزم بیا تا چشام تو چشات بریزن

نگو دل بریدی خدا نکرده ببین خواب چشمات با چشمام چه کرده

همه جا رو گشتم کجایی عزیزم بیا تا رگامو تو خونت بریزم

بیا روتو رو کن منو زیر و رو کن بیا زخم هامو یجوری رفتو رو کن

عزیزم کجایی دقیقا کجایی ، کجایی تو بی من تو بی من کجایی

دوست دارم نگات کنم تا که بی حال بشم تو ازم دل ببری منم اغفال بشم

دوست دارم برای تو با همه فرق کنم خودمو توی چشات یه تنه غرق کنم

با تو باشم غم چیه با تو مرگم اسونه آخه دیوونه میشم وقتی میگی دیوونه

دیوونه ، دیوونه ، دیوونه

حال میده ناز کنی تا نوازشت کنم بی خودی قهر کنی غرق خواهشت کنم

دل بدم به خنده هات سپر بلات بشم الهی تصدقت الهی فدات بشم

مگه می تونم تو رو با کسی عوض کنم لعنتی صدام بزن هی بگو تا حض کنم

دیوونه ، دیوونه ، دیوونه

تو حصار بغلت زندگی به کاممه همه چی مال منه سندش به ناممه

وقتی می خندی برام خونه آفتابی میشه گلدونا گل میکنن آسمون آبی میشه

گلای نسترن و بذار پشت پنجره ذل بزن توی چشام تا دلم ضعف بره

دیوونه ، دیوونه ، دیوونه

تو رو از دور دلم دید اما نمی دونست چه سرابی دیده

من دیوونه چه می دونستم زندگی برام چه خوابی دیده

نمی دونی نمی دونی ای عشق کسی که جوونی شو ریخته به پات

واسه اینکه تو رو از دست نده چه عذابی دیده

آه ای دل مغموم آروم باش آروم ای حال نا معلوم آروم باش آروم

نیستی اما هنوزم کنارمی نیستی اما هنوزم اینجایی

روزی صد هزار دفعه میمیرم اگه احساس کنم تنهایی

هر کجا رفتی و هرجا موندی منو بی خبر نذار از حالت

اگه تنها شدی و دلت گرفت خبرم کن که بیام دنبالت

آه ای دل مغموم آروم باش آروم ای حال نا معلوم آروم باش آروم

ای دل قلاش مکن فتنه و پرخاش مکن

شهره مکن فاش مکن بر سر بازار مرا

+++++

روز تویی روزه تویی حاصل دریوزه تویی

آب تویی کوزه تویی آب ده این بار مرا

+++++

قطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر تویی

قند تویی زهر تویی بیش میازار مرا

+++++

ای دل قلاش مکن فتنه و پرخاش مکن

شهره مکن فاش مکن بر سر بازار مرا

+++++

باغ سلام می کند سرو قیام می‌کند

رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد

آسمون اوری گرهد دنیا رو کرد سرد

گفته بودم بی تو میمیرم ولی اینبار نه

گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار نه

هر چه گویی دوستت دارم به جز تکرار نیست

خو نمی گیرم به این تکرار طوطی وار نه

تا که پابندت شوم از خویش میرانی مرا

دوست دارم همدمت باشم ولی سربار نه

قصد رفتن کرده ای تا باز هم گویم بمان

بار دیگر می کنم خواهش ولی اصرار نه

گه مرا پس میزنی گه باز پیشم میکشی

آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار نه

آسمون اوری گرهد دنیا رو کرد سرد

مو چطور دل خوش کنم لای این همه برد

میروی اما خودت هم خوب میدانی عزیز

می کنی گاهی فراموشم ولی انکار نه

سخت میگیری به من با این همه از دست تو

میشوم دلگیر شاید نازنین بی زار نه

گه مرا پس میزنی گه باز پیشم میکشی

آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار نه

دادم هی بیدادم هی مندم خوم تک

مرقیامت بنشونمون کل یک

آن دوست که من دارم آن یار که من دانم

شیرین دهنی دارد دور از لب و دهان داند

وقتی نکند با من کان شاخص نوبر را

بنشینم و بنشانم گل بر سرش افشانم

ای روی دل آرایت مجموعه زیبایی

مجموع چه غم دارد از من که پریشانم

دریا که نقشی ما از طرح وجود من

چون یاد تو میارم خود هیچ نمی مانم

ای خوب تر از لیلی بیم است چون مجنون

عشق تو بگرداند در کوه و بیابانم

ای کاش زمین دشمن گر روی به من آرد

از روی تو بی زارم گر روی بگرداند

ای کاش زمین دشمن گر روی به من آرد

از روی تو بی زارم گر روی بگرداند

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ی ممنوع ولی لب هاییم

هرچی از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست

آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

هیچ کس هیچ کسی اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جا نشین تو در این سینه خداوند نشد

خاطرات تو و دنیای مرا سوزاندن تا فراموش شود یاد تو هرچند نشد

من دهان باز نکردم که نرنجی از من مثل زخمی که لبش باز به لبخند نشد

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

ای مردمان ای مردمان از من نیاید مردمی

دیوانه هم نندیشد آن کاندر دل اندیشیده‌ام

امروز عقل من ز من یک بارگی بیزار شد

خواهد که ترساند مرا پنداشت من نادیده‌ام

در دیده من اندرآ وز چشم من بنگر مرا

زیرا برون از دیده‌ها منزلگهی بگزیده‌ام

من از برای مصلحت در حبس دنیا مانده‌ام

حبس از کجا من از کجا مال که را دزدیده‌ام

تو مست مست سرخوشی من مست بی‌سر سرخوشم

تو عاشق خندان لبی من بی‌دهان خندیده‌ام

چندان خواهی درنگر در من که نشناسی مرا

زیرا از آن کم دیده‌ای من صدصفت گردیده‌ام

در زخم او زاری مکن دعوی بیماری مکن

صد جان شیرین داده‌ام تا این بلا بخریده‌ام

پیش طبیبش سر بنه یعنی مرا تریاق ده

زیرا در این دام نزه من زهرها نوشیده‌ام

من از برای مصلحت در حبس دنیا مانده‌ام

حبس از کجا من از کجا مال که را دزدیده‌ام

تو مست مست سرخوشی من مست بی‌سر سرخوشم

تو عاشق خندان لبی من بی‌دهان خندیده‌ام

راز خوشبختی من خفته در قلب من است

تو کجا میگردی قلب من این وطن است

خاک مادرزادی ، خانه ی اجدادی

این وطن ارثیه ی پشت در پشت من است

هیچ ابرقدرتکی ، مرد تسخیرش نیست

زن اگر تهمینه ، مرد اگر تهمتن است ..

گریه ها کرده وطن ، تاب آورده وطن

مام پر درد وطن ، مادری شیرزن است

قلب من ! خانه ی من ، خانه ی زخم به تن

خسته ام از جانی که گرفتار تن است

من به مرگ آگاهم ، مرگ را میخواهم

هم وطن ها راهم ، دشمن آتش زدن است

تو خیلی وقته خودتو می خوای بی آبرو کنی

روتو ازم بگیری و به هرکی خواستی رو کنی

موندن و رفتنت دیگه فرقی نداره واسه من

اره رو چون فرو کنی، چه در کشی چه تو کنی

چشم تو دنبال کیه حرف حساب تو چیه

برای چی خوشت میاد با من بگو مگو کنی

یه بی وفا مث خودت، یه صاف و ساده مثل من

پیدا نمی کنی اگه دنیا رو زیر و رو کنی

بخیه رو بخیه میزنم به تیکه پاره ی دلم

این همه وصله پینه رو چطور میخوای رفو کنی

چشم تو دنبال کیه حرف حساب تو چیه

برای چی خوشت میاد با من بگو مگو کنی

یه بی وفا مثل خودت، یه صاف و ساده مثل من

پیدا نمی کنی اگه دنیا رو زیر و رو کنی

گرد و غبار دوری رو قاب سرد و خالی

عکس دو تا پرنده رو شاخه های قالی

نه پنجره نه گلدون

نه شیروونی نه ناودون

آینه ی پینه بسته

رو طاقچه ی شکسته

خاطره های مرده مو زنده کن

دنیامو از پنجره آ کنده کن

آبو پرش کن آینه رو نگاه کن

پرنده های قالی رو رها کن

به خونه ی خیال من جون بده

به دفتر من سر و سامون بده

به خونه ی خیال من جون بده

به دفتر من سر و سامون بده

چند تا اتاق تاریک چند تا چراغ خاموش

یه میز بی صندلی، یه دفتر فراموش

حیاط سرد پاییز بایک درخت تنها

یه حوض و چند تا ماهی

خسته سوز و سرما

بازم بکار تو دست من بهارو

بازم بیا نون بده ماهیارو

تکیه بده به تک درخت خونه

ای که نگات برام یه سایبونه

به خونه ی خیال من جون بده

به دفتر من سر و سامون بده

به خونه ی خیال من جون بده

به دفتر من سر و سامون بده

ای مسافر غریبه چرا قلبمو شکستی

رفتی و تنهام گذاشتی دل به ناباوری بستی

ای که بی تو تک و تنهام توی غربت سنگی

میدونم بر نمیگردی شدی همرنگ دورنگی

همه ی زندگی من اون نگاه عاشقت بود

چرا فکر کردی به جز من یکی دیگه لایقت بود

رفتی و ازم گرفتی اون نگاه آشناتو

واسه من باقی گذاشتی التهاب لحظه هاتو

حالا من تنها نشستم با نوای بی نوائی

چه غریبم بی تو اینجا ای غریبه بی وفائی

ببخش عروس قصه دلم جوونی کرده

با تو اگه یه لحظه نامهربونی کرده

چه سرنوشت خوبی وقتی خود خدا هم

برای خوشبختیمون پا درمیونی کرده

عروس خوب قصه عروس آرزوهام

وقتی که خیلی تنهام قهر نکن با چشمام

قهر نکن عشق من قهر تو آتیشمه

من نمی خوام بسوزم وقتی دلت پیشمه

برای داشتن تو چه راه دوری رفتم

دلم می خواد بدونی راهُ چه جوری رفتم

ببخش عروس قصه دلم جوونی کرده

با تو اگه یه لحظه نامهربونی کرده

چه سرنوشت خوبی وقتی خود خدا هم

برای خوشبختیمون پا درمیونی کرده

عروس خوب قصه عروس آرزوهام

وقتی که خیلی تنهام قهر نکن با چشمام

قهر نکن عشق من قهر تو آتیشمه

من نمی خوام بسوزم وقتی دلت پیشمه

برای داشتن تو چه راه دوری رفتم

دلم می خواد بدونی راهُ چه جوری رفتم

قهر نکن عشق من قهر تو آتیشمه

من نمی خوام بسوزم وقتی دلت پیشمه

زیر پرچم سه رنگ، واسه پرچم سفید

مادرم دعا میکرد، پدرم میجنگید

قلبمون اون روزا این همه ترک نداشت!

دلمون شور میزد، دستامون نمک نداشت!

حالمون اون روزا اگه رو به را نبود

عوضش امیدمون کسی جز خدا نبود

روزای دربدری، شبای بمبارون

دنبال نفت بدو، تو صف غذا بمون

دست خالی زیر گوله بارون بودیم

خسته بودیم اما، مرد میدون بودیم

رفقای مدرسم هنوزم یادم میان

کاش میدونستم الان همکلاسیام کجان

خنده های خواهرم لاله بود و پژمرد

اشکای برادرم سیل شد دنیا رو برد!

سیل خون جاری بود از عطش تا کارون

خیلیا خاک شدن زیر سقف خونشون

حاج خانوم بهم میگه به دلم افتاده

پسر مظلومم پشت در واستاده

هنوزم بعضی شبا موج بمبِ تو سرم

هنوزم خواب می بینم خونه ریخته رو سرم

هشت سال زندگیم با همین دردا گذشت

هشت سال آزگار سخت بود، اما گذشت

واسه پرچم سه رنگ، زیر پرچم سفید

من هنوز معتقدم، باز باید جنگید

کمد پر از لباس تو میز پر از عکس توئه

هنوز تو اتاقمون میپلکن نشونه هات

وقتی که توی خلوتت منو مرور میکنی

یه قطره اشک ممکنه بشینه روی گونه هات

میپرم از خواب شبو لباسمو تن میکنم

چراغو روشن میکنم خونه رو پرسه میزنم

تا خود صبح با خودم همش کلنجار میرم

تا بلکه خوابم نبره نیای به خواب دیدنم

سعی نمیکنم تورو مجاب اومدن کنم

از کجا معلوم که سرت از این شلوغ تر نشه

از کجا معلوم دل تو یه روز برام تنگ شه و

یجور بخوای بیای پیشم که هیشکی با خبر نشه

اینکه دوستم نداشتی برام اهمیت نداشت

فقط دلم میخواست یه روز تموم بشن بهونه هات

دلت که پر زد واسه من به در که چشم دوختی

بال شکسته ی منو بدوز روی شونه هات

برام مهم نیست که دیگه صدای قلبم چی میگه

تو آخرش توجهی به خواهشم نمیکنی

فقط یکم کلافه ام یکم به هم ریخته ام

اما مهم نیست که دیگه نوازشم نمیکنی

سعی نمیکنم تورو مجاب اومدن کنم

از کجا معلوم که سرت از این شلوغ تر نشه

از کجا معلوم دل تو یه روز برام تنگ شه و

یجور بخوای بیای پیشم که هیشکی با خبر نشه

تو چنگ ابرای بهار افتادم و در نمیام

چشمامو سرزنش نکن، از پسشون برنمیام

پیر شدم تو این قفس، یکم بهم نفس بده

رحم و مروتت کجاست، جوونیامو پس بده

فکر نمی کردم بذاریزار و زمینگیر بشم

فکر نمی کردم که یه روزاین جوری تحقیر بشم

اون همه که دلم برات به آب و آتیش زده بود

حتی اگه سنگ بودی، دلت به رحم اومده بود

دلش نخواست و نمی خواد یه روز به حرفام برسه

شاید می خواد رقیب من به آرزوهام برسه

پسند من تو هستی که این همه بخت من سیاست

دلبر خودپسند من قله ی خوشبختی کجاست

ازت می خواستم بمونی، بهت می گفتم که نری

این روزا نیستی اما باز، به پات می افتم که نری

تو فکرتم اما دلم هی میگه فکرشم نکن

یه کم به فکر تو نبود پس دیگه فکرشم نکن

فکر نمی کردم بذاریزار و زمینگیر بشم

فکر نمی کردم که یه روزاین جوری تحقیر بشم

اون همه که دلم برات به آب و آتیش زده بود

حتی اگه سنگ بودی، دلت به رحم اومده بود

بهت میگفتم که نری… بهت میگفتم که نری…

ازت می خواستم بمونی، بهت می گفتم که نری

این روزا نیستی اما باز، به پات می افتم که نری

تو چنگ ابرای بهار افتادم و در نمیام

چشمامو سرزنش نکن، از پسشون برنمیام

پیر شدم تو این قفس، یکم بهم نفس بده

رحم و مروتت کجاست، جوونیامو پس بده

فکر نمی کردم بذاریزار و زمینگیر بشم

فکر نمی کردم که یه روزاین جوری تحقیر بشم

اون همه که دلم برات به آب و آتیش زده بود

حتی اگه سنگ بودی، دلت به رحم اومده بود

دلش نخواست و نمی خواد یه روز به حرفام برسه

شاید می خواد رقیب من به آرزوهام برسه

پسند من تو هستی که این همه بخت من سیاست

دلبر خودپسند من قله ی خوشبختی کجاست

ازت می خواستم بمونی، بهت می گفتم که نری

این روزا نیستی اما باز، به پات می افتم که نری

تو فکرتم اما دلم هی میگه فکرشم نکن

یه کم به فکر تو نبود پس دیگه فکرشم نکن

فکر نمی کردم بذاریزار و زمینگیر بشم

فکر نمی کردم که یه روزاین جوری تحقیر بشم

اون همه که دلم برات به آب و آتیش زده بود

حتی اگه سنگ بودی، دلت به رحم اومده بود

بهت میگفتم که نری… بهت میگفتم که نری…

ازت می خواستم بمونی، بهت می گفتم که نری

این روزا نیستی اما باز، به پات می افتم که نری

من بی تو چیزی نیستم جز

پرده ی بی آفتاب جز

رختخواب کهنه و لیوان آب و قرص خواب

من ، بی تو چیزی نیستم جز

خونه ی بی پنجره جز

آدمی که غربتش از مرگ طولانی تره..

من ، بی تو چیزی نیستم جز

چندتا ابر بی قرار

من ، بی تو چیزی نیستم جز

آه جز گرد و غبار من..

بی تو چیزی نیستم جز

چندتا ابر بی قرار من

آه جز گرد و غبار

یادم بده کاری کنم جوری بهم عادت کنی

که زیر چتر گریه هام احساس امنیت کنی

یادم بده کاری کنم بی وقفه با من سر کنی

من شعر بنویسم برات تو شعرامو از بر کنی

کاشکی بگوشت می رسید دارم چه رنجی می برم

بپا غرورم نشکنه من از تو نازک ترم

من بی تو چیزی نیستم ، من بی تو اصلا نیستم

شاید کسی که عمریه دنبالشی من نیستم..

من ، بی تو چیزی نیستم جز

چندتا ابر بی قرار

من ، بی تو چیزی نیستم جز

آه جز گرد و غبار من..

بی تو چیزی نیستم جز

چندتا ابر بی قرار من

آه جز گرد و غبار

بختک رو زندگی مون، افتاده پا نمیشه

با گریه هیچ دردی، از ما دوا نمیشه

یا هی دروغ گفتیم، یا اشتباه کردیم

ما عشق هم نبودیم، ما اشتباه کردیم

این قصه اولش با غم شروع شده

پس باید آخرش با غم تموم بشه

اینجوری بهتره، حتما مقدره

تقدیر ما دو تا با هم تموم بشه

ما که قرارمون بود، از عشق هم بمیریم

حتی بلد نبودیم، از هم به دل نگیریم

باید قبول کرد و پای شکست وایساد

با هر گناه باید عمری تقاص پس داد

این قصه اولش با غم شروع شده

پس باید آخرش با غم تموم بشه

اینجوری بهتره، حتما مقدره

تقدیر ما دو تا با هم تموم بشه

صدایِ پا نبود ، صدایِ تق تقِ شکستن تو بود

غروب خسته بود ، که من سرم هنوز رو دامنِ تو بود

صدای پای تو که توو راهرو ، زبونه می کشید

تمام روحم برای دیدنت به خونه می کشید

به مادرم بگین ، قفس شکسته و پرنده پر زده

به مادرم بگین ، بهار اومده ، جوونه سر زده

یِ دردِ مطمئن ، مفاصل من ، کلافه کره بود

تمام وزنش ، به شونه های من اضافه کرده بود

غروب رفته بود ، غروبِ توی مه ، غروبِ توو غبار

غروبِ بی قرار ، غروبِ روسیاه ، غروبِ بی پناه

به مادرم بگین ، هنوز خنده هاش ، روو سر جهازشن

به مادرم بگین ف هنوز گریه هاش ، توو جانمازشن

دستمو بالا گرفتم تو ضیافت اسیری

تا تو تا آخر دنیا سرتو بالا بگیری

دستمو بالا گرفتم تا تو قلبت پا بگیرم

تا ببینی با چه عشقی این شکست رو می پذیرم

تو یه طوفان ، من جزیره من ناپلئون ، تو دزیره (نامزد ناپلئون)

جز تو کی می تونه همه دنیا رو بگیره

همه دنیا رو بگیره نقطه ی تسلیم محضم

نقطه ی ارامشم بود اسم تو زمزمه کردم

این تمام شورشم بود تو هوای تو که باشم

صاحب کل زمینم من همه دنیامو دادم

زیر چتر تو بشینم شوق تسلیم تو بودن

لحظه لحظه تو تنم بود بهترین تصویر عمرم

عکس زانو زدنم بود

تیغیم و می بریم رعدیم و می غریم

ما فریادمون پشت ، کوه رو تکون میده

از جار و جنجالِ ، دشـمـن نمـیـترسیم

این خاک خیلی از ، این بازی ها دیده

خون عزیزامون ، دریاست ای دنیا

طوفان ترین دریا ، با ماست ای دنیا

سبـــز و سفیـد و سرخ ، آبــــاد و آزاده

تا هست این پرچم ، بـالاست ای دنیا

خـلـیــــج ایــرانـــــی ، آبـــــــــــیِ آزاده

یـه مـلـت عـاشـق پشت تو وایستاده

بــرای داشتــن تـو دنـیـا اگه جمع شه

فکر کن اجازه بدیم یه مو ازت کم شه

هر آدمی تو دنیا ، یه تیکه خاک مال اونه

عاشقِ آب و خاکشه ، خاک مـن ایــرونه

کــوچـولو جلـو تــر نیـا ، ایــن گــربــه بــی رقـیـبـــه

ایـن گـربه استخرش واسه تو ، زیادی عمیــــقـــــه

ماها دستامون تو دست همه ، شما دستاتون تو نفته

کــوچـولـو شیـطــونی بسـه دیگه ، انگـاری یادتون رفته

ایــن گـربـه خوابه ولـی اگــه ، بیــدار شـه می غـــره.

شیطونی کنی یهوی دیدی ، گوشتـونـو مــی بــــره

خـلـیــــج ایــرانـــــی ، آبـــــــــــیِ آزاده

یـه مـلـت عـاشـق پشت تو وایستاده

بــرای داشتــن تـو دنـیـا اگه جمع شه

فکر کن اجازه بدیم یه مو ازت کم شه

دوباره وقتشه جنون بگیرم قرار مادرا زبون بگیرن

صدا زدن دوباره مادرارو عکس بیارن استخون بگیرن

صدا زدن که بعد از این همه سال دوباره داغ بچشو ببینه

یدست لباسشو بدن به دستش بگن تموم بچتون همینه

این مادرا تمامشون یه عمره از بچه هاشون یه نشون ندارن

دوباره اومدن به این هوا که قبول کنن دیگه جوون ندارن

از ما یکیمون از خودش نپرسین از این همه جوون چرا نشون نیست

چه جوری خونشونو پیدا کنن وقتی پلاکشون و یادشون نیست

دوباره وقتشه جنون بگیریم برای مادرا زبون بگیریم

بریم تو صف به جای بچه هاشون سه چار تا تیکه استخون بگیریم

عمر زندگی کوتاست مثه شعله ی کبریت

عمر هر چی غیر از عشق مثه عمر کوتاهه

همسفر شدن مثه درب هدر شدن خوبه

پس قدم بزن با من بین راه و بیراهه

من که قلب کوچیکم بی تو کاسه ی خونه

من که کاسه ی چشمم جز تو از کسی پر نیست

دوست داشتن یا عشق دوست دارمت با عشق

عشق من به دوست داشتن قابل تصور نیست

عشق چن قدم راهه از اتاق تا ایوون

عشق دستته وقتی میز شامو می چینه

مثه خواب بعدازظهر تلخه اما می چسبه

مثه چای بعد از خواب تلخه اما شیرینه

عشق چن قدم راهه از اتاق تا ایوون

از پرنده تا لونه از کویر تا بارون

از اتاق تا ایوون عشق بهترین راهه

آسمون تویی وقتی ماه داره می خنده

عشق من ببین امشب آسمونه چقد ماهه

دوست داشتن یا عشق دوست دارمت با عشق

عشق من به دوست داشتن قابل تصور نیست

توی خونه روی دیوار یه تفنگه سر پره

داغ جنگلا رو میشه روی قندافش دید

آره یه تفنگه سر پر و فراری از شکار

که میشه از تو گلوش صدای شلیکو شنید..

یه تفنگه پیر و کهنه یه تفنگه بی جواز

که دلش رو برده زوزه های زخمیه یه گرگ

عمریه که بوی باروتو نفس نمیکشه

تنها شاهده نفس کشیدنه پدربزرگ..

توی خونه روی دیوار

یه تفنگه سر پُره

منم آخرین گوزنی

که گلوله میخوره

توی خونه

روی دیوار

یه تفنگه سر پُره

منم آخرین گوزنی

که گلوله میخوره..

خسته از روزای غمگینه بدون ِ دفاع

خواب رفته مثل آتیش زیر خاکستر داغ

یه تفنگی که مثه ، یه مرد گریه میکنه

شبو با روح پرنده های مُرده تو اتاق..

با دوتا میخه سیاه مونده رو دیواره سفید

تو سر هردوی ما وسوسه ی آزادی

خیلی وقته بوی خون خونه رو پُر کرده و من

خیره ام به آخرین ارثیه ی اجدادی…

توی خونه روی دیوار

یه تفنگه سر پُره

منم آخرین گوزنی

که گلوله میخوره

توی خونه

روی دیوار

یه تفنگه سر پُره

منم آخرین گوزنی

که گلوله میخوره

افسوس بود و جز افسوس چیزی به شب نمی تابید

هرچشمه ای که می خشکید از چشم ما می افتاد

از روزگار دلگیرم ای کاش رنج آخر داشت

یوسف اگه برادر داشت کی توی چاه می افتاد

دل چشمه بود و می جوشید

وقتی خدا واسه ی مردم

هر روز یک کوزه رو میشکست

از تیکه هاش دل می ساخت

از تیکه تیکه ی قلبم

هی کوزه ساخت اما حیف

هی هرشب واسه من ِ تنها

از خون و خاک گِل می ساخت

بکار و بچین بچین و ببخش

زمین خدا برای همست

ببین و نترس نترس و بگو

خدای تا ابد خدای همست

تا چشم کار می کرد و

تا اعتماد می کردم

چشمم به هرچی که می دید

بی اعتماد تر می شد

معجون دردمندی از سردرد و دردسر بودم

با هر مسکن ِ تازه دردم زیادتر می شد

خشکیده تر شدم ای ماه

عکست توی کدوم چشمست

اینجا که هرچی می بینم دالون ِ تنگ و تاریکه..

اینجا که هرچی می گردم

راهی به سرپناهی نیست

روح بزرگ من دیدی دنیا چقدر کوچیکه..

بکار و بچین بچین و ببخش

زمین خدا برای همست

ببین و نترس نترس و بگو

خدای تا ابد خدای همست

بکار و بچین بچین و ببخش

زمین خدا برای همست

ببین و نترس نترس و بگو

خدای تا ابد خدای همست..

برای این گل قرمز نماز مرده بخوانید

مرا شمرده بخوانید برای خاکسپاری

تمام باغچه ها را به مادرم بسپارید

دو دنگ پیراهنم را دو پاره از کفنم را

به این دو چشم بدوزید سپس ملال تنم را

دو بال پر زدنم را در این کفن بگذارید

به همسر نگرانم به نقل قول بگویید

چه دوست داشتنی بود شما، آهای شماها

شما که همسر خود را همیشه دوست ندارید

زیاد امید ندارم که از تپیدن قلبم

گلی دوباره بروید مگر بهار که سر شد

کنار سنگ مزارم دلی دوباره بکارید

کدام قله ،کدام اوج؟ منی که اینهمه کوهم

از این جهان به ستوهم من از شکار نکردن

شما از اینکه شکارم نبوده اید شکارید

دو دنگ پیراهنم را دو پاره از کفنم را

به این دو چشم بدوزید سپس ملال تنم را

دو بال پر زدنم را در این کفن بگذارید

آن قصر که جمشید در او جام گرفت آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت

بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

دریاب که از روح جدا خواهی رفت در پرده اسرار فنا خواهی رفت

می نوش ندانی از کجا آمده‌ای خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

این کوزه چو من عاشق زاری بوده است در بند سر زلف نگاری بوده‌ست

این دسته که بر گردن او می‌بینی دستی‌ست که برگردن یاری بوده‌ست

ای چرخ فلک خرابی از کینه تست بیدادگری شیوه دیرینه تست

ای خاک اگر سینه تو بشکافند بس گوهر قیمتی که در سینه تست

ای چرخ فلک خرابی از کینه تست بیدادگری شیوه دیرینه تست

ای خاک اگر سینه تو بشکافند بس گوهر قیمتی که در سینه تست

خیال می کردم برای پیشونیت یه خونه کوچیک رو شونه هات داری

چه بی دلیل چه زود بهونه گیر شدی چقدر دلیل واسه ، بهونه هات داری

آهای فرصت کم آهای راه زیاد یه عمر فاصله بود از تو به این آغوش

بین من و تو هنوز یه ریز برف میاد به دیدنم که میای ، لباس گرم بپوش

به دیدنم که میای برام گلاب بیار که مزه مزه کنم نفس کشیدن تو

برای تشنگی هام یه کم سراب بیار که باز دوره کنم خیال دیدنت رو

به خاطر تو دلم با اینکه زود شکست نه باز عاشق شد نه دوست پیدا کرد

نه پای درد دل هر کی رسید نشست نه سفره ی دلشو پیش کسی وا کرد

به دیدنم که میای برام ستاره بیار چراغ اول این شبو تو روشن کن

بازم اگه حرفام حوصله ات رو سر برد هنوز سحر نشده هوای رفتن کن

به دیدنم که میای برام گلاب بیار که مزه مزه کنم نفس کشیدن تو

برای تشنگی هام یه کم سراب بیار که باز دوره کنم ، خیال دیدنت رو

گاهی بهانه هوسی باشم

یا پشت میله ی قفسی باشم

من راضی ام به هرچی می خواهی

;ترجیح می دهی چه کسی باشم؟

من خام بودم و تو پرم کردی

با اینکه از تو خاطره ام خالیست

مردی که روبروی تو می خواند

جز یک نوار پر شده چیزی نیست

دیوار دور خانه ی ما چینی است

دار و ندارم رو آنچه می بینی نیس

غیر از خودت که واقعیت داری

هر آنچه دیده ام همه تازیست

من یوسفم که برای تماشایت

با حبس با توطئه می سازم

هر روز پیش چشم برادرها

خود را درون چاه می اندازم

من سال های سال از این خانه

بیرون نرفته ام که تو برگردی

یکبار هم که آمده ای ما را

مهمان به قهوه قجری کردی

دیوار دور خانه ی ما چینی است

دار و ندارم رو آنچه می بینی نیس

من عاشق تویی شده بودم که

تنها تنها تنها تنها تنها تنها

دیوار دور خانه ی من چینی است

دار و ندارم رو آنچه می بینی نیس

غیر از خودت که واقعیت داری

هر آنچه دیده ام همه تازیست

از هر شب بدون تو بیزارم

از وهم ها و این همه انکارم

این هم خام شام سلطانی است

من حدس می زنم که جنون دارم

من حدس می زنم که جنون دارم

اصلا نمیتونم از کاراش سر در بیارم

زنگ میزنه بهم میگه دیگه دوست ندارم

حالم بده حال من ِ اما براش مهم نیست

من که یه بارم نشده براش کم بزارم

دیگه دوسم نداره دیگه دوسم نداره

چیزی تو دلش نیست اما هی منو بهم میریزه

خیلی ازش ناراحتم اما برام عزیزه

بهتره که به دل نگیرم لج بازیاشو

کاش برگرده تا یه نفر پُر نکرده جاشو

دیگه دوسم نداره دیگه دوسم نداره

دیگه دوسم نداره

دوتا چشمام دوتا سرباز مغرورن که مدت هاست از معشوقشون دورن

دوتا سرباز که چندتا زن تنها توی دلشوره هاشون رخت میشورن

دوتا دستام دوتا چاقوی بی دسته دوتا قفل بزرگ دست و پا بسته

دوتا پارو دوتا پاروی بی قایق دوتا کشتی با ده تا لنگره خسته

گلو خلوت ترین پس کوچه ی بن بست سرم سرکش ترین فواره ی میدون

یه فنجون قهوه تو غمگین ترین کافه یه عابر تو خیابونای سرگردون

چشامو بستمو وا کردمو دیدم یکی از بال بستم آسمون ساخته

یکی بختک شده افتاده رو سینم یکی از استخونام نردبون ساخته

سرم چندتا کتاب رنگ و رو رفته یه بالون با طنابه از گلو پاره

به اعدامی که امیدش به دنیا نیست ولی دنیا براش جذابیت داره

نه دنیا از سرم خیلی زیادی بود نه پیشونی نوشتم گود کن باشن

بهر طبعی شکلک در نیاوردم فقط میخواستم شکل خودم باشم

گلومو پاره کردم اما این مردم بهم گفتن که دیوونست ، عاشق نیست

کسی باور نکرد این آدمه بی شکل به غیر از عشق با چیزی موافق نیست

هم دیدنی بودی هم خواستنی بودی

هم چیدنی بودی هم باغچمون گل داشت

زنجیر میخواستم دستاتو بخشیدی

از من تا اون دستا هر دره ای پل داشت

پل بود اما ریخت گل بود اما مرد

عمر منم قد عشقت تحمل داشت

هر روز پاییزه هر هفته پاییزه

هر ماه پاییزه هر سال پاییزه

پنهونم از چشمات ماه پس ابرم

من کاسه ی صبرم این کاسه لبریزه

آروم نمی گیرم از دست زنجیرم

بی عشق می میرم من روز دیدارم

از دوستی پر من از دوست دلخور من

آجر به آجر من من پشت دیوارم

لعنت به این دیدار لعنت به این دیوار

لعنت به این آوار من زیر آوارم

هر روز پاییزه هر هفته پاییزه

هر ماه پاییزه هر سال پاییزه

پنهونم از چشمات ماه پس ابرم

من کاسه ی صبرم این کاسه لبریزه

وقتی که رفت و منو از یاد برد هرچی که داشتم همه رو باد برد

تو کنج عزلت خودم نشستم هر چی که آینه بود زدم شکستم

زخم زبون ها رو به جون خریدم از همه حتی از خودم بریدم

چه عشق نا روایی ، چه درد بی دوایی چه زخم نا تمومی ، چه سرنوشت شومی

با تو ام ، ای که آبروم رو بردی کشتی منو اما خودت نمردی

مثل یه کابوس اومدی و رفتی آتیش به زندگیم زدی و رفتی

رفتی و من موندم و خاکسترم بلای تو کاش نمی اومد سرم

مثل یه کابوس اومدی و رفتی آتیش به زندگیم زدی و رفتی

وقتی که رفت و منو از یاد برد هر چی که داشتم همه رو باد برد

تو کنج عزلت خودم نشستم هر چی که آینه بود زدم شکستم

زخم زبون ها رو به جون خریدم از همه حتی از خودم بریدم

چه عشق نا روایی ، چه درد بی دوایی چه زخم نا تمومی ، چه سرنوشت شومی

با تو ام ، ای که آبروم رو بردی کشتی منو اما خودت نمردی

مثل یه کابوس اومدی و رفتی آتیش به زندگیم زدی و رفتی

رفتی و من موندم و خاکسترم بلای تو کاش نمی اومد سرم

مثل یه کابوس اومدی و رفتی آتیش به زندگیم زدی و رفتی

از خواب پاشدم امروز چشمای بستتو دیدم

ماهی سیاه کوچولو تنگ شکستتو دیدم

دیدم همین که میخونن تاریخ تشنگی هاتو

دریاچه های خشکیده خون گریه میکنن با تو

اخبار داغ و میخونم هرچند خوب میدونم

داغی که رو ارس مونده این کوه سخت و لرزونده

نه شعر آذری گفتم نه خون آذری دارم

نسبت به مردمت اما حس برادری دارم

رنجور آذربایجان معصوم آذربایجان

مغرور آذربایجان مغموم آدربایجان

آروم میگرفتم با افسانه های شیرینت

آهسته گریه میکردم با شهریار غمگینت

دل ابر بود و بارون شد سرما زد و زمستون شد

آبادی ها بیابون شد هر چی که بود ویرون شد

با عاشقای بی مزارت گریه کردم

با مادرای بی قرارت گریه کردم

داغ برادر دیدم و آتیش گرفتم

با لاله های داغدارت گریه کردم

زخم تحمل روی دوشت خونه کرده

پیشونیه درد آشنایی داری ای خاک

هیشکی نمی تونه تو رو از من بگیره

تا جون به تن دارم فدایی داری ای خاک

نفرین به جنگ، نفرین به ظلم

دنیا که دنیا نیست زندونه

سلام به صلح، سلام به عشق

بی عشق از دنیا چی می مونه

تهدید و زور و جنگو از دنیا بگیرید

من پرچم صلحم منو بالا بگیرید

من ماهی آزادم این رودو نبندید

حیفه اگه فانوسو از دریا بگیرید

دنیا پر از تزویر و نیرنگِ برادر

دنیا پر از رنگه، پر از ننگه برادر

از دیدن حقی که نا حق میشه اما

من بیشتر توی خودم جنگه برادر

نفرین به جنگ، نفرین به ظلم

دنیا که دنیا نیست زندونه

سلام به صلح، سلام به عشق

بی عشق از دنیا چی می مونه

نه هوای تازه و نه لباس نو میخوام

هفت سین من تویی من فقط تورو میخوام

دلم امشب از خدا جز تو هیچی نمیخواد

کاش یکی ما دوتا رو با هم آشتی میداد

شب عیدی آسمون وقتی که میباره

بیشتر از شبای پیش عطر قرآن داره

ببین امشب قلبم مثل آینه روشنه

آینه ی زلال من دیدنت عید منه

سال نو یعنی تو وقتی از در تو میای

نذر کردم امشب سفره چیدم که بیای

شب عیدی آسمون وقتی که می باره

بیشتر از شبای پیش عطر قرآن داره

ببین امشب قلبم مث آینه روشنه

آینه ی زلال من، دیدنت عید منه!

شادی از تقویمم بی تو رفت و برنگشت

انتظارت منو کشت توی سالی که گذشت

از سر کوی تو با دیده ی تر خواهم رفت

چهره آلوده به خوناب جگر خواهم رفت

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشه‌ی بامی که پریدیم ، پریدیم

رم دادن صید خود از آغاز غلط بود

حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم

تنهاترین من تنها نذار منو تنها سفر نکن سفر کن

این دل شکسته از یاد رفته رو دیوونه تر نکن

چشمهای خیس من این چشمه های غم دیوونه توان

ای رود مهربون از روز وصلمون چیزی بگو به من

حرفی بزن گلم من کم تحملم

حرفی بزن گلم من کم تحملم

با گریه های تو روزای شادم و از یاد می برم

اما چه فایده می ترسم عاقبت از یاد تو برم

کم گریه کن گلم من کم تحملم

کم گریه کن گلم من کم تحملم

با چشمهای خیس این چشمه های غم

با گریه زیاد با خنده های کم انگار تا ابد

با این بهونه ها جای من و توان

دیوونه خونه ها حرفی بزن گلم من کم تحملم

با من بمون گلم من کم تحملم

تنها ترین من تنها نذار منو تنها سفر نکن سفر نکن

این دلشکسته از یاد رفته رو دیوونه تر نکن دیوونه تر نکن

تنهاترین من تنها نذار منو تنها سفر نکن سفر نکن

این دل شکسته از یاد رفته رو دیوونه تر نکن

چشمهای خیس من این چشمه های غم دیوونه توان

ای رود مهربون از روز وصلمون چیزی بگو به من

حرفی بزن گلم من کم تحملم

با گریه های تو روزای شادمو از یاد می برم

اما چه فایده می ترسم عاقبت از یاد تو برم از یاد تو برم

کم گریه کن گلم من کم تحملم

تنهاترین من تنها نذار منو تنها سفر نکن

این دلشکسته از یاد رفته رو دیوونه تر نکن

با من بمون گلم من کم تحملم

با چشمهای خیس این چشمه های غم با گریه زیاد

با خنده های کم انگار تا ابد با این بهونه ها

جای من و توان دیوونه خونه ها

تو ناز می کنی، من ناز می کشم، این منطق کیه

انگار پیش تو فرقی نمی کنه، کی عاشق کیه

تو ناز می کنی، من ناز می کشم، این منطق کیه

انگار پیش تو فرقی نمی کنه، کی عاشق کیه

روح تو مریمه، چشم تو نرگسه، دست تو نسترن

روح تو، دست تو، چشم تو، عشق من

گلخونه ی منه، گلخونه ی منه

روح تو مریمه، چشم تو نرگسه، دست تو نسترن

روح تو، دست تو، چشم تو، عشق من

گلخونه ی منه، گلخونه ی منه

وقتی که خاطر غمگین تو هنوز تو خونه ی منه

یعنی که بار غم بی تو شبانه روز رو شونه ی منه

غمبار عشقتو رو دوش می کشم، پا پس نمیکشم

با این خیال پوچ که چشم های تو دیوونه ی منه

تو ناز می کنی، من ناز می کشم، این منطق کیه

انگار پیش تو فرقی نمی کنه، کی عاشق کیه

روح تو مریمه، چشم تو نرگسه، دست تو نسترن

روح تو، دست تو، چشم تو، عشق من

گلخونه ی منه، گلخونه ی منه

بگو چه مرگته که دوباره میخونی؟

دوباره بی فایدست، خودت که میدونی

بگو چه مرگته که بازم پر از حرفی

سراپا آتیشی، تو این شب برفی

هنوز منتظری بیاد و یار تو شه

بهار تو مرده دلت قدر خوشه

پرنده ای اما اسیر کوچ خودت

همیشه هم می رسی به هیچ و پوچ خودت

نگاه به آینه بکن، چقدر شکسته شدی

شکستنت اما چه بد شکسته شدی

سحر تو راهه و تو دوباره بی تابی

چه مرگته دل من؟ را نمی خوابی؟

نـگـو بــهــار چــــی شــده پـرنــده ی غــمــگــیــن

بــرای هــیــشـکی نخون، بــه پــای هـیـشـکی نشین

آهای همیشه و هنوز قلبم خبر داری داره می سوزه قلبم

یه بار شده سراغمو بگیری سراغه درد و داغمو بگیری

جای اینکه تشنه خونم باشی یه بار شده دل نگرونم باشی

اما با این همه نامهربونی کاشکی بفهمی

که عزیزه جونی یاره قشنگه دلم

بیا که تنگه دلم تا کی با دلتنگی

باید بجنگه دلم من از تو بی خبرم

تو از همه دنیا نمی دونی بی تو

پر از غمه دنیا

خنده رو از روی لبم گرفتی عشقمو خیلی دسته کم گرفتی

حیف نبود به جای حق شناسی این همه بی وفایی نا سپاسی

خوب می دونم غریبه ی با دلم از توی دنیا فاصله است تا دلم

اما بازم می خوام که برگردیو تموم کنی این همه نا مردیو

یاره قشنگه دلم بیا که تنگه دلم